گروه دیپلماتیک - همشهری آنلاین: «برای مقابله با قحطی که اسرائیل (رژیم صهیونیستی) در غزه ایجاد کرده کمک‌های غذایی به این منطقه ارسال می‌کنند و همزمان زمینه ادامه این وضعیت را برای صهیونیست‌ها فراهم می‌کنند و به آنان بمب می‌دهند تا کودکان فلسطینی گرسنه را زنده زنده در آتش بسوزانند.» این یک مورد واضح از تناقض شناختی است که قدرتهای غربی گرفتارش هستند.
جمال کانج نویسنده کتابهای «کودکان فاجعه» و «سفر از اردوگاه پناهندگان فلسطینی به آمریکا» در روزنامه اینترنتی فلسطینی کرونیکل می‌نویسد: فضا را دودی سیاه پوشانده، آتش ناشی از بمباران یکی پس از دیگری به چادرها سرایت می‌کند آنهم در جایی که اسرائیل منطقه امن برای غیرنظامیان معرفی کرده است. جسد آتش گرفته کودکی از آوار بیرون کشیده می‌شود که همچنان در حال سوختن است. این همان هولوکاستی است که متان ویلنای، معاون وزیر جنگ رژیم صهیونیستی سال ۲۰۰۸ در غزه وعده داده بود. در همان صحنه، 3کودک به مادرشان کمک می‌کنند تا تشکهای نیمه سوخته را روی گاری بگذارد. زن میانسال تکیده به نظر می‌رسد. الاغ لاغری که به گاری بسته شده با مشقت تلاش می‌کند تا گاری را بکشد. حیوان بی‌زبان هم گرسنه و تشنه است. همانطور که زن به الاغ دستور میدهد تا به سمت مرکز غزه حرکت کند، الاغ گیج به نظر می‌رسد. این حیوان بدبخت به همان مکانی هدایت می‌شود که چند روز قبل خانواده را از آنجا جابجا کرده بود. حافظه الاغهای غزه درباره اتفاقات غزه خیلی بهتر از از رهبران غربی است. بار گاری این بار سبکتر است، شاید بهخاطر از دست رفتن همسر یا یکی از فرزندان باشد. این خانواده به تازگی از یک مکان امن به مکان امن دیگری آمده بودند که گرفتار فاجعه شدند!
حیوان چهارپا به آرامی حرکت می‌کند چون نسبت به امنیت مکان جدیدی که صهیونیست‌ها امن معرفی کرده‌اند عمیقا تردید دارد. حتی الاغ چیزی که جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا، هنوز به رسمیت نشناخته را متوجه شده است: اینکه در غزه هیچ جای امنی وجود ندارد. جمال کانج در ادامه می‌نویسد: اما فقط این نیست. الاغ‌ها در موارد دیگر نیز برتری قابل توجهی نسبت به رهبران غربی دارند. این حیوان بی‌آزار بمب 900 کیلویی نمی‌سازد و آن را بر فراز متراکم‌ترین منطقه جهان چون اردوگاه جبالیا رها نمی‌کند. الاغ همچنین ظرفیت ذهنی برای بهره‌برداری از هوش مصنوعی به‌عنوان ماشین کشتار جمعی را ندارد. مهمتر از همه، الاغ نژادپرستی ذاتی سفیدپوستان غربی نسبت به فرهنگهای غیر سفید را درک نمی‌کند.
مقامات آمریکایی معمولا هیچ وقت در محکوم کردن کشتار اسرائیلی ها تعلل نمی‌کنند اما در قبال قتل انسانهایی که از نظر آنان ارزش کمتری دارند محتاطانه عمل می‌کنند. همین رویکرد مضحک آمریکایی است که باعث شده تا بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل (رژیم صهیونیستی)، بی‌پرواتر از همیشه رفتار کرده و تمام خطوط قرمز را نادیده بگیرد. تانکهای اسرائیلی به مرکز رفح رسیدهاند، سازمان‌های بین‌المللی فعالیت‌شان در غزه متوقف شده و اجساد سوخته غیرنظامیان فلسطینی همه جا رفح دیده می‌شود با این حال به گفته مقام‌های آمریکایی تل‌آویو هنوز از خطوط قرمز بایدن عبور نکرده است.
رژیم صهیونیستی در توضیح قتل کارمندان سازمان ملل و نیروهای امدادی عنوان می‌کند که از سر حادثه یا اشتباه بوده است؛ قتل 140 خبرنگار، 225 نیروی امدادی و 700 کادر بهداشتی و رژیم صهیونیستی در همه این موارد از خود رفع مسئولیت کرده یا قربانیان را مقصر مرگ خود دانسته است. با این حال، اگر ادعاهای تل‌آویو را بپذیریم و بپذیریم که همه این کشتارها از سر اشتباه بوده است، این پرسش مطرح می‌شود که صهیونیست‌ها چه تعداد اشتباه باید انجام دهند تا رهبران غربی به این نتیجه برسند که آنان دروغ می‌گویند؟ اینکه رهبران غربی پس از 7 ماه قتل‌عام همچنان به اشتباهات اسرائیلی‌ها اعتقاد دارند آنان را احمق جلوه نمی‌دهد؟
نظر شما